بورس لوازم بچگانه، کافه‌ای با معماری پیش از انقلاب، حوزه هنری و دیوارنگاره‌هایی از مینیاتورها، همه‌وهمه در خیابان قدیمی و تقریبا طولانی سمیه واقع شده‌اند. با من در نابرو همراه باشید تا خیابان‌گردی در خیابان سمیه را تجربه کنیم.
شروع خیابان‌گردی در خیابان سمیه
برای دیدن بخشی از جاهای دیدنی تهران، خیابان‌گردی در خیابان سمیه را از تقاطعش با خیابان شریعتی آغاز می‌کنیم. ابتدا بیمارستان آراد در چشممان خودنمایی می‌کند. این بیمارستان یکی از بیمارستان‌های خصوصی قدیمی در شهر تهران است که در سال 1353 آغازبه‌کار کرده است و اکنون ۲۴ساعته فعالیت می‌کند. خیابان سمیه در مسیر خود از خیابان بهار جنوبی می‌گذرد. این تقاطع، بورس خرید لوازم و لباس بچگانه است و جای آشنایی در ذهن مادران و پدران به حساب می‌آید! این فروشگاه‌ها تا خیابان ملک‌الشعرای بهار به چشم می‌خورند. علاوه‌بر‌این‌ها، بین خیابان مفتح و خیابان بهار، ساختمان «کتاب اول» دیده می‌شود.
کتاب اول، اولین پایگاه داده جامع مشاغل تهران و ایران است؛ اما نکته جالب، لوگوی زیبایی است که طراحی آن را عباس کیارستمی برعهده داشته است. بنیان‌گذار و طراح کتاب اول در یادداشتی نوشته است: کیارستمی در سال‌های دهه 70 و پس از ساخت فیلم «زیر درختان زیتون» و موفقیت‌های بین‌‌المللی‌اش، تمایل داشت بار دیگر به عرصه تبلیغات برگردد. این هم‌زمانی با تاسیس کتاب اول، منجر به طراحی لوگوی این شرکت به‌دست هنرمند پرآوازه کشورمان، عباس کیارستمی شد.
ابتدای خیابان ملک‌الشعرای بهار، تابلویی دیده می‌شود که روی آن نوشته شده است: خانه‌موزه ملک‌الشعرای بهار (موزه علم و ادب). برای رسیدن به خانه این شاعر، باید مقداری سربالایی را طی کنید و از خیابان طالقانی به بن‌بست گوهر برسید که تابلو دیگری با نام خانه موزه ملک‌الشعرای بهار، نبش کوچه نیز دیده می‌شود. البته این خانه موزه اکنون بسته است و گویا تبدیل به انبار شده است. یکی از سکنه منطقه می‌گفت کار تبدیل شدنش به موزه قرار است به‌زودی انجام پذیرد.
کمی جلوتر و در تقاطع خیابان مفتح با خیابان سمیه، دیوارنگاره آبی زیبایی خودنمایی می‌کند که اثر «منصور قندریز»، از پیشگامان نقاشی معاصر ایران است. از مفتح به بعد، کافه‌ها و رستوران‌های متعددی دیده می‌شوند که در بخش شکم‌گردی به‌تفصیل توضیح خواهم داد. در اواخر خیابان، جایی که اندک‌اندک به خیابان حافظ نزدیک می‌شویم، پلاک 253 حوزه هنری دیده می‌شود که گردش در آن به‌طور جداگانه در سایت نابرو توضیح داده شده است. نزدیک حوزه هنری، پلاک 245 متعلق‌به انتشارات سوره مهر است که کتاب، نشریه و سایر محصولات فرهنگی در آن به فروش می‌رسد. چسبیده به این انتشارات، گالری‌خانه متعلق‌به خانه عکاسان ایران حوزه هنری قرار دارد و در آن نمایشگاه‌هایی برگزار می‌شود. از اینجا به‌بعد دیوارنگاره‌های خیابان سمیه آغاز می‌شوند: نقاشی‌های مینیاتوری که رنگ‌ولعابی شاد و نو به خیابان داده‌اند. عکس‌گرفتن در کنار این دیوارنگاره‌ها تجربه خوشایندی است. این نقاشی‌ها به عکس شما جلوه زیبایی می‌دهند.
شکم‌گردی
اولین کافه‌رستورانی که در مسیر خیابان سمیه به آن برمی‌خوریم، «کافه رستوران ماهونیا» است. این رستوران تقریبا بزرگ نبش کوچه طباطبایی مقدم با شماره پلاک 15 واقع شده است و با پنجره‌های بزرگ و گلدان‌هایش خودنمایی می‌کند. اما اصل کافه‌گردی و رستوران‌گردی در این خیابان از تقاطع مفتح و خیابان سمیه به‌بعد آغاز می‌شود. «کافه راک» نبش کوچه «مژدهی» در شمال خیابان سمیه واقع شده است و تزیینات داخلی خاصی دارد. کمی جلوتر، در جنوب خیابان، سفره‌خانه سنتی «هفت خوان» با شماره پلاک 114 دیده می‌شود. روی سقف این رستوران تصاویری از داستان‌های حماسی کشیده شده است. غذاهای گوشتی این سفره‌خانه سنتی مشتری‌های بسیاری دارد.
کمی جلوتر و در ساختمان 132، دوسه کافه وجود دارند. «کافه سیب» یکی از این کافه‌ها است که انواع قلیان نیز در آن ارائه می‌شود. جلوتر، «هتل آزادی» است و بعد از این هتل کافه‌ای با فضای مدرن به‌نام «تبلیغات» دیده می‌شود که دیوارهایش با پوسترهای تبلیغاتی و سایر کارهای هنری مزین شده است. یکی از این آثار جذاب روی یکی از دیوارهای کافه قرار دارد که کاریکاتور ناصرالدین شاه و سوگلی‌هایش است. این کاریکاتور اثر «بزرگمهر حسین‌پور» است. این کافه تراسی دارد که سیگارکشیدن در آن آزاد است. طبقه پایین این کافه نگارخانه‌ای به‌نام نگارخانه «سهراب» قرار دارد و در آن نمایشگاه‌های نقاشی، عکس، مجسمه و… برگزار می‌شود.
جلوتر، نبش خیابان رامسر، به کافه‌ای به‌نام کافه «راتا» برمی‌خوریم و کمی جلوتر «هتل رستوران قناری» دیده می‌شود. فضای درونی این رستوران با گل‌وگیاه آراسته شده است و خورش‌های خوش‌مزه‌ای دارد. بعد از گذشتن از خیابان موسوی، پلاک 186 متعلق‌به رستوران و کافی‌شاپ سمیه است. کمی جلوتر و نبش بن‌بست پروین، پلاک 212 برای «کافه کاریز نو-خانه تجربه» در نظر گرفته شده است. ساعت کاری‌اش به این صورت است: یکشنبه تا جمعه از 9:30 صبح تا 23:30 و شنبه‌ها از ساعت 16:30.
در تقاطع خیابان سمیه با خیابان نجات‌اللهی، کافه‌ای با پلاک 254 وجود دارد که «دمن» نامیده می‌شود. این کافه حیاطی بزرگ و سایه‌بان‌ها و حوضی دارد که فضای زیبایی را به وجود آورده‌اند تا بتوانید ساعات خوشایندی را در آن بگذرانید. علاوه‌براین، در خیابان پورموسی، بن‌بست شیرین، پلاک 21، کافه «خانه 1307» قرار دارد که به‌طور مفصل در نابرو معرفی شده است. حالا نوبت به قسمت هیجان‌انگیز شکم‌گردی در این خیابان می‌رسد، یعنی «کافه رستوران لبیستروپاپ.»
کافه‌رستوران لبیستروپاپ
هنگام عبور از خیابان سمیه و پس از رسیدن به کوچه افشار، مکانی سرسبز با دری پراز روبان‌های رنگی در مقابل چشمانتان خودنمایی می‌کند. وقتی پای صحبت‌های مدیر کافه می‌نشینیم، درمی‌یابیم کافه لبسیتروپاپ 50 سال پیش، به‌صورت بار بوده است و حالا پس از سال‌ها و بدون تغییر در معماری، به‌شکل کافه‌رستوران کار خود را ادامه می‌دهد. این کافه را در سال 1970 (1348) یک تیم فرانسوی طراحی کرده است و سپس به یکی از کافه‌های خاص پیش از انقلاب تبدیل شد. این کافه محل حضور هنرمندان، بازیگران، خواننده‌ها و سیاست‌مداران و همچنین دیپلمات‌های فرانسوی بوده است و «فرهاد مهراد» خوانندگی به زبان انگلیسی را از این کافه آغاز کرد. پس از انقلاب، این مکان مدتی محل فیلم‌برداری فیلم «آدم برفی» بود. علاوه‌بر‌این‌ها، کافه لبیستروپاپ در دهه 80 مدتی دفتر نشریه «چلچراغ» بوده است.
عملیات بازسازی لبیستروپاپ به‌شکل اصلی آن از خرداد 1396 آغاز شد و در تیر 1397 به مرحله بهره‌برداری رسید. نام پیش از انقلاب این کافه نیز لبیستروپاپ بوده است که اکنون بیشتر به «بیستروپاپ» مشهور است. انواع برنامه‌های هنری مانند پخش فیلم و سریال و پخش مسابقات ورزشی در فهرست برنامه‌های این کافه قرار دارند. منوی کافه به‌تازگی ارتقا یافته است تا بتواند تمام سلیقه‌ها را پوشش دهد. کافه‌دوستان می‌توانند از انواع بازی‌هایی که در قفسه کتابخانه قرار دارد، برای پرکردن اوقاتشان استفاده کنند. این کافه، تنها معماری بازمانده از بارهای شیوه اروپایی است که در تهران باقی مانده است و تجربه‌ای خاص و منحصربه‌فرد را برای گردشگران به وجود می‌آورد.
جالب است بدانید اکنون مشتری‌های قدیمی این کافه به این مکان می‌آیند. آن‌ها زنان و مردانی‌اند که پیش از انقلاب در این کافه باهم آشنا شدند و حالا فرزند و نوه دارند. علاوه‌براین، کارکنان پیش از انقلاب این کافه همانند پرسنل کنونی کافه، سهمی در تخفیف منوی غذا دارند و مانند اعضای کافه با آن‌ها برخورد می‌شود. در آینده قرار است کارگاه‌های هنری، مسابقات دارت و سرگرمی‌های دیگر در این کافه انجام شود. مسئولان این کافه دنج و دوست‌داشتنی درتلاش‌اند برای دانشجویان در فصل شروع کلاس‌های دانشگاه، تخفیفاتی در نظر بگیرند.
راه‌های دسترسی
خیابان یک‌طرفه سمیه که در گذشته نام «ثریا» داشته است، در بخش شرق از خیابان شریعتی آغاز می‌شود، از خیابان‌های بهار، مفتح، موسوی، ایرانشهر، سپهبد قرنی و نجات‌اللهی (ویلا) عبور می‌کند و به خیابان حافظ می‌رسد. این خیابان در جهت شرق به غرب کشیده شده است. از نقاط مختلف شهر می‌توان به این خیابان رسید. یکی از راه‌های سریع و آسان استفاده از مترو است. کمی بالاتر از تقاطع خیابان دکتر مفتح با سمیه، ایستگاه مترو طالقانی قرار دارد و از ایستگاه با چند قدم پیاده‌روی در سرازیری به خیابان سمیه می‌رسید. چند قدم پایین‌تر از تقاطع خیابان مفتح با خیابان سمیه، ایستگاه مترو دروازه دولت قرار دارد. برای رسیدن به خیابان سمیه از این ایستگاه، چند قدم پیاده‌روی به‌سمت بالا نیاز است. در ابتدای خیابان ازسمت خیابان شریعتی، تاکسی‌های خطی وجود دارند.
