روستای کشیت در بخش گلباف استان کرمان واقع شده است. این روستا در کویر لوت است و مانند نگینی سبز در دل کویر می‌درخشد. این روستا حدود 170 کیلومتر با کرمان فاصله دارد و رفتن به این روستا حدود دوونیم ساعت طول می‌کشد. ما را در نابرو همراهی کنید تا با جاذبه‌های این روستای تاریخی از مکان های تفریحی کرمان بیشتر آشنا شوید.
مسیر رفتن به روستای کشیت
برای رفتن به کشیت باید از کرمان به ماهان بروید و از آنجا در مسیر ماهان به بم قرار بگیرید. بعد از ایست‌بازرسی راین به سمت گلباف حرکت کنید و پس‌از مدتی با دیدن تابلوی کشیت (Keshit) و حرمک (Hormak) در مسیر این روستاها قرار بگیرید.
اگر صبح زود از کرمان حرکت کرده باشید، می‌توانید در روستای حرمک برای صرف صبحانه توقف کنید و سپس مسیر را به سمت کشیت ادامه دهید تا جایی که تابلو «آبشار» را ببینید و وارد مسیر خاکی سمت چپ شوید.
شما باید تا جایی که چند تنه درخت نخل در زمین هستند، پیش بروید. در طول مسیر کوه‌های زیبایی را می‌بینید که شکل جالبی دارند و به کوه‌های مریخی چابهار شباهت دارند. همچنین رنگ‌های خاک این کوه‌ها متفاوت است که نشانگر وجود عناصر مختلف در این خاک‌هاست. وقتی کنار تنه‌های نخل ایستاده باشید، نیز در دوردست این کوه‌ها قابل مشاهده هستند.
چشم‌اندازی زیبا در دره کشیت
وقتی به دره کشیت می‌رسید و بالای دره می‌ایستید، دره‌ای سرسبز کنار خود می‌بینید، ولی اطراف تا جایی که چشم کار می‌کند، کویر است. گفته می‌شود طول این دره که مانند نگینی در دل کویر می‌درخشد، حدود سه کیلومتر است و دلیل شکل‌گیری آن چین‌خوردگی‌های سطح زمین بوده است. به این صورت که آب‌های زیر زمینی وقتی به این چین خوردگی می‌رسند، توان عبور از این قسمت را ندارند. این آب‌های زیرزمینی به هم می‌پیوندند و مسیر قدرتمندتری را تشکیل می‌دهند و از این قسمت عبور می‌کنند و از بالای دره به سمت پایین فرومی‌ریزند.
زیبایی وصف‌ناپذیر آبشار روستای کشیت
وقتی وارد دره شوید و حدود 15 دقیقه پیاده‌روی کنید، به آبشار می‌رسید. وقتی از مسیر پیچ‌وخم‌دار و لابه‌لای گیاهان روییده در دره عبور می‌کنید و آبشار را می‌بینید، محو زیبایی آن می‌شوید. اطراف آبشار نیز از دیواره‌ها آب فرومی‌ریزد و زیبایی بیشتری به آنجا می‌دهد. حتی اگر در زمستان به این منطقه سفر کنید، وقتی وارد آبی که از آبشار فرو ریخته و در حوضچه‌ای جمع شده، می‌شوید، اصلاً احساس سرما نمی‌کنید؛ اما اگر قصد آب‌تنی کردن دارید، حتماً لباس اضافه همراه خود ببرید.
آب این حوضچه اصولا شفاف است و درون آن ماهی‌هایی می‌بینید. بعضی افراد از مسیر آبشار بالا می‌روند و از بالا شیرجه می‌زنند و خود را درون آب پرتاب می‌کنند.
بالا رفتن از قسمتی که آب فرومی‌ریزد، سخت است اما اصولاً افراد بومی این کار را به‌راحتی انجام می‌دهند. وقتی این افراد از بالا خود را درون آب می‌اندازند، ارتعاشی ایجاد می‌شود که گفته می‌شود ممکن است باعث مرگ ماهی‌های این حوضچه شود.
بازدید از قلعه تاریخی روستای کشیت را فراموش نکنید
پس از بازدید از آبشار، می‌توانید مسیر خاکی را برگردید و مسیر آسفالت را به سمت کشیت ادامه دهید تا به قلعه کشیت برسید. همچنین می‌توانید همان مسیر خاکی را ادامه دهید و از داخل رودخانه عبور کنید و در کنار رودخانه و در بین نخلستان‌ها برای صرف ناهار و استراحت توقف کنید. با ادامه دادن این مسیر می‌توانید به قلعه کشیت برسید.
گفته می‌شود این قلعه در زمان سلجوقیان ساخته شده است. اطلاعات زیادی از این قلعه در دست نیست اما به‌نظر می‌رسد خانه‌هایی که در نزدیکی مسیر آسفالت قرار دارند قدیمی‌تر باشند. مسیری برای عبور ماشین‌ها در میان قلعه ایجاد شده است و وقتی وارد این مسیر می‌شوید، اطراف خود خانه‌های خشت و گلی را می‌بینید و حس و حال خوبی از فضا می‌گیرید.
می‌توانید بین خانه‌های قلعه قدم بزنید یا گوشه‌ای بنشینید و آرامش و سکوت قلعه را نظاره‌گر باشید و زمانی را تصور کنید که مردم در این قلعه زندگی می‌کردند و آمد و رفت آن‌ها را در قلعه تصور کنید.
شاید این را شنیده باشید که مردم در هر منطقه با امکانات و محصولاتی که در دسترس داشتند، ساختمان‌های خود را می‌ساختند. برای مثال در شمال کشور خانه‌ها را از چوب می‌ساختند و در کویر از خشت.
اگر به سقف خانه‌ها در کشیت نگاه کنید، غالباً بین خشت و گل‌ها، شاخه‌ها و تنه‌های درخت نخل را می‌بینید که این مسئله گواهی بر ساختن خانه‌ها از امکانات و وسایل در دسترس در هر منطقه است. سقف برخی خانه‌ها گنبدی ساخته شده که احتمالاً هم به‌دلیل مقاومت بیشتر سقف‌های گنبدی و هم برای مطبوع بودن هوا در فصل‌های مختلف است که در کویر به وفور دیده می‌شود.
نمای زیبای قلعه تاریخی
وقتی وارد می‌شوید سمت چپ خود برج و بارو می‌بینید که به‌نظر می‌رسد برای نگهبانی از قلعه بوده است. اگر به پشت آن برج‌های نگهبانی بروید، روستای کشیت را که در حال حاضر محل اسکان اهالی است، می‌بینید و همچنین درختان نخل سر به فلک کشیده‌ای را می‌بینید که زیبایی کویر را چندبرابر می‌کند. نخل‌ها، این درختان صبور کویری که واحد شمارش آن‌ها مانند انسان «نفر» است؛ چراکه اگر سر درخت نخلی بریده شود، آن نخل می‌میرد و همچنین اگر در زمان سیل آب تا سر درخت نخل برسد، درخت نخل از بین می‌رود، مانند انسان که در آب خفه می‌شود.
در میان قلعه، سنگی سفید قرار دارد که مردم عقیده دارند اگر تکه‌ای از این سنگ بکنند و با خود ببرند، حاجت خود را می‌گیرند. می‌گویند در گذشته این سنگ بسیار بزرگ‌تر بوده و به‌دلیل اینکه مردم با عقیده به اینکه حاجت می‌گیرند سنگ را کنده و با خود برده‌اند، اکنون کوچک‌تر شده است.
اگر هنگام غروب در قلعه باشید، می‌توانید روی بلندی‌های کنار جاده عکس‌های سیلوئت یا ضدنور زیبایی بگیرید.
