ناهمواری‌های طبیعی کوهستان الوند، حاشیه همدان را به یک بهشت توریستی تبدیل کرده است. چندین دره، رودخانه و دشت‌های کوهپایه‌ای، ارمغان الوند برای این شهر تاریخی است. یکی از معروف‌ترین و مشهورترین نقاط اطراف شهر همدان، بهشت سرسبز دره مرادبیگ نام دارد.با من در این مطلب همراه باشید تا دره مرادبیگ از دیدنی های همدان را بیشتر بشناسید.
اطلاعاتی اندک پیش از آغاز سفر
کل طول دره بین هشت تا 10 کیلومتر است. با روستای دره مرادبیگ آغاز می‌شود و تا دوراهی چشمه فرشه و قله یخچال ادامه دارد. البته به‌روایتی از مردم محلی این دو مکان دیدنی هم در واقع جزیی از این دره سرسبز هستند. دره مرادبیگ همدان، بزرگترین دره کوهستان الوند است و به‌خاطر دسترسی محدودی که به شهر همدان داشته، بسیار بکر و دست‌نخورده باقی مانده است.
. ویدئو از سروش کنعانی
آغاز راه، هم زیبا و هم سخت
بعد از پشت سر گذاشتن روستای دره مرادبیگ که تا حدود زیادی بافت آن دیگر به یک روستا شباهت ندارد و شمایل شهری به خود گرفته است، راه اصلی آغاز می‌شود. کوچه‌هایی تنگ که برخلاف عرض کمی که دارند، حس آزادی و رهایی در آغوش طبیعت را تداعی می‌کنند. درخت‌های بلند از گوشه و کنار کوچه به میانه راه سرک می‌کشند و روح را به سرکشی از مرزهای گلی و آجری کوچه‌ها دعوت می‌کنند.
مسیر به‌شدت سنگلاخی و ناهموار است. کمی از مسیر را که پشت سر بگذارید متوجه علت این حجم از سرسبزی خواهید شد. کنار مسیر جویبارهایی پر از آب جاری هستند. تا جایی که حتی در بخش‌هایی از راه این جویبارها به شکل آبشارهایی کوچک و مینیاتوری از دیوار باغ‌ها پایین می‌ریزند. کوچه‌ها تو در تو هستند و برای گم نکردن مسیر باید حتما از مسیریاب گوشی کمک بگیرید یا روی کمک مردم محلی حساب باز کنید.
پیاده‌روی در این مسیر قطعا ساده نیست چون در بخش‌هایی از آن شیب کوچه‌ها به‌شدت زیاد خواهد شد و سنگلاخی بودن راه هم، پیش رفتن را سخت‌تر خواهد کرد. اولین شیب اساسی را که پشت سر بگذارید به میانه باغ‌های گردو خواهید رسید. شاخه‌های درخت گردو با نظم خاصی دسته‌بندی شده و در حاشیه مسیر قرار گرفته‌اند و منظره‌ای جالب ایجاد کردند.
. ویدئو از سروش کنعانی
بوی این حجم از چوب‌های بریده شده تا مدت‌ها در سرتان می‌ماند. در تمام طول مسیر کوچه‌هایی انحرافی به سمت قسمت‌های کم‌ارتفاع‌تر دره مرادبیگ همدان وجود دارند که شما را به حاشیه رود خواهند برد. اگر قصد سپری کردن کل طول دره را ندارید، می‌توانید از این مسیرها برای رفتن به حاشیه رود و اتراق استفاده کنید. اما حتما قبل از انتخاب مسیر از مردم محلی درباره مقصد راه انتخابی و رسیدن آن به حاشیه رود پرسوجو کنید.
اتراقی کوتاه در مسیر دره مرادبیگ
طولانی بودن مسیر باعث می‌شود تا یک اتراق کوتاه در حاشیه رود پیشنهاد بدی به‌نظر نرسد. با پایین رفتن از یکی از کوچه‌های فرعی، به رود خواهید رسید. راه‌های بسیار متعددی برای پایین رفتن وجود دارد و پس از امتحان چند راه قطعا مکان مدنظر خود را پیدا خواهید کرد. بعد از پایین رفتن رود السجرد را پیش روی خود خواهید دید.
آب رود به‌شدت خنک و زلال است و قطعا خستگی راه، شما را وسوسه خواهد کرد تا پایی به آب بزنید. در سایه درختان، صدای رودخانه و بوی طبیعت،گذر زمان را ممکن است فراموش کنید و اگر حواستان نباشد ممکن است تنها غروب آفتاب، رد شدن ساعت‌ها را یادآوری کند. اگر قصد رسیدن به انتهای دره مرادبیگ همدان را دارید بهتر است که این اتراق بیش از یک ساعت طول نکشد.
ادامه راه، پایان کوچه‌ها آغاز کوهنوردی
با پشت سر گذاشتن آخرین کوچه‌ها و شیب شدید آن‌ها، افقی دیگر از چشم‌اندازهایی بازتر گشوده خواهد شد. یک جاده کوهپایه‌ای که آسمان آبی و خالی از آلودگیش، پس‌زمینه تصویر امیدوارکننده آن را تکمیل کرده. این جاده است که قرار است شما را به انتهای دره برساند. جاده در این بخش شیب زیادی ندارد و با این‌که خاکی است، راه رفتن در آن از راه رفتن در کوچه‌ها آسان‌تر است. حال که به ارتفاع بالاتری از دره آمدید بیشتر می‌توانید وزش باد را بر صورت خود حس کنید.
حالت دره باعث می‌شود دائما باد در آن در حال وزیدن باشد. کم‌کم که پیش بروید سمت راست راه که دامنه کوه است، قطعه سنگ‌های بزرگی خواهید دید. این قطعه سنگ‌ها به لاک‌پشت‌های نوزاد شباهت دارند که دسته دسته و نامنظم به سمت آب دریا حرکت می‌کنند، با این تفاوت که این سنگ‌ها همه چشم به قعر دره و رودخانه پرآب آن دوختند.
ایستادن جلوی این سنگ‌ها کمی حس ترس به‌همراه دارد؛ چراکه حتی فکر کردن به این‌که قطعه سنگی با این ابعاد چگونه سال‌ها در جای خود ایستاده هم پیچیده است. چشم‌اندازهای این جاده چون به کل دره مشرف است بی‌نظیر است، به‌شکلی که هنگام عکس گرفتن از فضا دچار وسواس می‌شوید. این مسیر هم تقریبا به همان میزان کوچه‌باغ‌ها طولانی است اما خستگی کمتری به‌همراه دارد.
. ویدئو از سروش کنعانی
پایانی رویایی دره مرادبیگ
اگر از شما بخواهند که یک پایان رویایی برای ماجراجویی خود تصور کنید، قطعا این همان پایانی خواهد بود که به ذهنتان می‌رسد. یک دشت سرسبز و مسطح که رودخانه‌ای به‌آرامی از میان آن گذر می‌کند. در یک گوشه از دشت مزرعه زنبور عسل با کندوهای پرتعداد دیده می‌شود.
کمی جلوتر هم سنگ‌هایی بزرگ با آرامش و غرور در نزدیکی رودخانه، گوشه‌ای آرامش‌بخش و مناسب اتراق، ایجاد کردند. آب رود حجم بالایی دارد و با کمی دقت به بالادست آن متوجه خواهید شد که این رود حاصل به‌هم پیوستن دو رود دیگر است. به‌نوعی یک سه‌راهی در این دشت وجود دارد که محل تلاقی دو رود است. این‌جا بهترین جا برای یک اتراق طولانی و چادر زدن است.
یک پیشنهاد در مقصد، قهوه‌خانه‌ای جذاب
ابتدای دشت یک قهوه‌خانه با تخت‌های جذاب، مشرف به منظره قرار دارد. داخل آن باغ جالبی دارد که کوچک و دنج است. اما نمی‌توان به منظره رویایی دشت، پشت کرد و به داخل باغ رفت. تخت‌های جلوی قهوه‌خانه برای نشستن عالی هستند. یک چای گرم آتشی مزه خوبی است که می‌تواند چاشنی آن حال و هوا باشد.
اگر خستگی راه شما را گرسنه کرده باشد، خوردن یک املت با رب محلی آن‌هم در ترکیب بامزه نوستالژیک پیاز قطعا می‌چسبد. قهوه‌خانه به‌روال معمول همه قهوه‌خانه‌ها، قلیان هم آماده خواهد کرد اما مصرف دخانیات در این طبیعت بکر اصلا پیشنهاد و انتخاب خوبی نیست. نکته مهم در مورد این قهوه‌خانه آن است که به‌علت دوری از فضای شهری و وسایل ارتباطی کارت‌خوان ندارد و حتما باید پول نقد همراهتان داشته باشید.
چند نکته برای ماجراجویی بهتر
یادتان باشد که زمان مناسب برای آغاز این ماجراجویی اوایل صبح، یعنی پیش از ساعت 9 یا هشت صبح است. اگر قصد داشته باشید تفریحی و برای لذت بردن از راه، مسیر را طی کنید، حتما بیش از سه تا چهار ساعت زمان خواهد برد. اگر به آفتاب ظهر برسید کمی پیاده‌روی ملال‌آور خواهد شد. حتما کفش خوب به‌همراه داشته باشید چون سنگلاخی بودن ابتدای مسیر و خاکی بودن بخش پایانی باعث می‌شود تا پیاده‌روی با کفش نامناسب، تقریبا غیرممکن باشد.
