محله جلفای اصفهان، محل زندگی مسیحی‌های شهر است، از هر گرایش مسیحیت، یعنی پروتستان، ارتدوکس و کاتولیکها. این هم‌زیستی تاثیر مستقیمی روی این محله گذاشته است. جلفا؛ محله‌ای آرام و با معماری و فضای اروپایی است.
ارمنی‌های اصفهان، حدود سیصد سال پیش در این منطقه ساکن شدند. در دوران شاه عباس صفوی، از کنار رود ارس به کنار زاینده رود کوچ کردند تا امنیت‌شان در برابر نسل‌کشی ارامنه تضمین شود. خطر که رفع شد، همان جا ماندگار شدند. اما حالا این محله، فقط گذر ارمنی‌ها نیست بلکه هر اصفهانی، هر چند وقت یک بار گذرش به این محله خواهد افتاد. اما اگر در ایام کریسمس در این شهر بودید حتما کریسمس جلفا را ببنید.
محله جلفای اصفهان کجاست؟
از خیابان حکیم نظامی که بگذریم، متوجه تابلوی کوچکی می‌شویم که روی آن نوشته شده است: جلفا. اینجا تفاوت را با تمام شهر می‌شود حس کرد. کوچه و خیابان‌های سنگفرش شده، ساعت‌های بلند قامت، کلیساها و یکشنبه‌های خلوت و تعطیل محله.
چند قدم یک بار سکوهای سنگی کنار راهروهای کوچک جلفا را می‌شود دید که آدم‌هایی برای استراحت روی آن نشسته‌اند.
تراکم کافه‌های شهر در محله جلفای اصفهان مثال زدنی‌ست. کافه‌هایی با موسیقی‌ها و سبک غربی و اروپایی، مانند کافه مارسی. فضا طوری است که انگار سفری به پاریس کرده‌ای. کافه‌های جمع و جور و شلوغ با صندلی‌های به هم چسبیده چوبی. از در و پنجره‌های شیشه‌ای که به راحتی می‌توان داخل را دید. اگر زمستان یا پاییز باشد، برای نوشیدن یک فنجان قهوه وسوسه خواهی شد.
کمی که پیش بروی، به حوض و حوضچه‌هایی برمی‌خوری که یک مجسمه در میان خود دارد. مجسمه حضرت مریم که کاسه‌ای از جنس برنج و پر آب در دست دارد. دور تا دور آن شمع‌هایی نیمه‌سوز و بی‌جان به سنگ‌های لب حوض چسبیده است. دور این میدان‌های کوچک حجره‌هایی هستند با چهارچوب‌های قهوه‌ای تیره و مردان ریش سفیدی که در هر دهنه از آنها خنزرپنزر می‌فروشند.
روی سکوها و پله‌های سنگی، جوان‌های زیادی را خواهید دید که برای گذراندن اوقات فراغت خود لم داده‌اند. با یکدیگر حرف می‌زنند یا گاه در اسپیکرهای کوچک‌شان، موسیقی دلخواه‌شان را گوش می‌دهند و یک آبمیوه، آب یا نوشابه در کنارشان هست و می‌نوشند.
اگر در مجاورت با کلیسا وانک، کلیسای مرکزی جلفا باشید، راس هر ساعت، ساعت بزرگش می‌نوازد و در کنارت هر که مسیحی باشد، زیر لب، به زبان خودش شکر گزاری می‌کند.
در خیابان باریک جلفا به ندرت ماشینی رد می‌شود. اگر هم ماشینی در کار باشد، خیلی آرام و مراقب از کنار شهروندان خواهد گذشت.
چند قدم دورتر از کلیسا وانک، میدانی است به نام جلفا. دور تا دور این میدان کوچک پر از کافه است و میان میدان، مجسمه‌ای برنجی از “زاون قوکاسیان” کارگردان و استاد سینمای ارمنی که در اصفهان و کل ایران تاثیر زیادی در پرورش هنرجویان سینما گذاشت.
محله جلفای اصفهان در شب یا صبح حالی متفاوت دارد. اما به نظرم تلاش کنید دم غروب از این محله دیدن کنید. غروب خورشید که تمام آسمان را سرخ می‌کند و به مرور چراغ‌های زرد تیربرق‌ها روشن می‌شود و برقش روی سنگ‌های تکه تکه کف خیابان می‌افتد.
چه خیابان‌هایی در محله جلفا هستند
خیابان خاقانی، از خیابان‌های معروف اصفهان و این محله است. گالری‌های هنری، مجتمع‌های تجاری پوشاک، مرکزشان همین خیابان است. کوچه سنگ تراش‌ها در این خیابان است و آن خود دنیای جذابی دارد.
خانه تاریخی هورانس و خانه‌های تاریخی دیگر، کلیساهای بی‌شمار و بازهم کافه‌ها که عضو جدا نشدنی محله جلفای اصفهان هستند. کوچه‌های پیچ در پیچ و بوستانی در میانه کوچه که نیمکت‌های چوبی کنار بوستان، محل خوبی برای کمی استراحت هستند.
کوچه‌های تو در توی سنگفرش شده و خانه‌هایی با معماری ارمنی، اروپایی چراغ‌های زرد و توریست‌هایی که در آن محله برای بازدید آمده‌اند، همه و همه شما را برای لحظاتی به اروپا می‌برد. شما در هر ساعت شب که برای قدم زدن به کوچه سنگتراش‌ها بروید احساس امنیت می‌کنید. راهروهای باریک که حتی گاها ماشینی به سختی از آن عبور می‌کند. درختان بلند چنار و خانه‌هایی با حیاط‌های پر درخت. کوچه سنگتراش‌ها را تبدیل کرده به جذاب‌ترین کوچه جلفا.
جلفا، محله‌ای‌ست با چهارصد سال قدمت که باید رفت و آن را دید و شاید بعد از دیدار، آنجا همان پاتوقی شود که شما به دنبال آن هستید.
عکس‌ها: مرتضی زنگنه
بسیار عالی بود متشکر