ساحل درک چابهار؛ تلاقی کویر و دریا

ساحل درک چابهار، ساحلی خاص با چشم‌اندازی بی‌نظیر است که با هرچیزی که تاکنون دیده‌اید متفاوت است.

ماجرای سفر به ساحل درک چابهار

هنگامی که به سمت ساحل درک چابهار به راه افتادیم و از دور تلاقی صحرا و دریا را دیدیم، به وجد آمدیم. ترکیب بسیار عجیبی است، کویر، نخل، دریا! وقتی که دریا از دور نمایان شد، من زودتر از همه از مینی‌بوس پیاده شدم چون صحنه بسیار زیبایی برای عکاسی دیده بودم که ثبت آن، تنها از همان تپه‌های ابتدای راه میسر بود. درست شبیه عکس‌های رویایی که از این منطقه دیده بودم، نخل‌های بلند قد کشیده در دل کویری که رو به دریا دارد.

از تپه بالا رفتم و پس از اینکه از عکاسی سیراب شدم به سمت ساحل به راه افتادم. وقتی رسیدم، یاران همسفر در حال خوردن غذای محلی بودند که از یکی از اقامتگاه‌های آن نزدیکی گرفته بودیم و من هم به خوردن کراهی مرغ که بسیار لذیذ بود مشغول شدم. اما غذا خوردن به این سادگی نبود، بزها ما را محاصره کرده بودند و هر لحظه یکی از آنها، سرش را داخل ظرف غذای یکی از ما فرو می‌کرد و ما مدام در حال جست و گریز بودیم تا بتوانیم لقمه‌‌ای به دهن بگذاریم.

پس از آن به سمت دریا رفتیم و کمی در ساحل آن قدم زدیم. دریا به کل نقره‌فام بود و این درخشش بی‌انتها، خاص دریای جنوب است. مردم زیادی آن‌جا بودند، هم بومی هم غیربومی و از این طبیعت شگفت لذت می‌بردند. ماشین‌هایی هم بودند که برای هنرنمایی در ساحل با آخرین سرعت می‌راندند و دور می‌زدند که محیط را کمی خطرناک می‌کرد و من را به یاد ساحل جزایر ناز قشم می‌انداخت که به دلیل صدمه دیدن چند نفر در ماجرای اتومبیل‌رانی‌های نمایشی، ورود هر گونه خودرو را به آن ممنوع کرده بودند و امیدوارم که به زودی برای ساحل درک هم چنین تدبیری بیاندیشند.

قدم زدن در کنار ساحل درک چابهار بسیار لذت‌بخش بود و پس از آن نوبت به استفاده هرچه تمام‌تر از طبیعت کویری می‌رسید. از شدت هیجان، هر کسی هر هنر ورزشی داشت در ساحل درک رو کرد. یکی حرکات یوگا انجام می‌داد، یکی پل می‌زد و من هم برای اولین بار سعی کردم خارج از محیط باشگاه روی سرم بایستم و موفق شدم. آنقدر انرژی داشتیم که فکر می‌کنم هیچ کاری نبود که نتوانیم انجام دهیم. خلاصه بعد از اینکه کلی تفریح ورزشی کردیم، شروع کردیم به مهیا کردن شرایط کمپ زدن و برای این کار، یک گودی را که توسط درختان نخل احاطه شده بود، انتخاب کردیم.

غروب ساحل درک چابهار بسیار زیباست، درخت نخلی را تصور کنید در پس‌زمینه نارنجی آسمان و انعکاسی که خورشید در آب دارد. شب نشینی در کنار آتش هم بسیار برایمان دلچسب بود و باز هم ستارگان بی‌شمار و ترکیب ماه و نخل‌ها ما را دیوانه می‌کرد.آسمان واقعا پر از ستاره بود و اگر نور ماه نبود، حتی می‌توانستیم فانوس‌های کوچک و بزرگ بیشتری را در دل سیاهی آسمان ببینیم.

دو روی سکه

نارنجی غروب، آبی دریا، رنگ کویری ساحل دل آدم را می‌برد. اما در کنار این همه زیبایی، فقر حرف دیگری می‌زند. کودکانی که چشم به لقمه‌ای که فرو می‌بری دارند و به شوق گرفتن هدیه‌ای از یک مسافر، ساعت‌ها به انتظار می‌نشینند. البته فقر در سیستان و بلوچستان تنها به انسان‌ها ختم نمی‌شود، بلکه حیوانات نیز پیوسته در عذابند.

پیش‌تر در مورد بزهای گرسنه در کتاب نظری به بلوچستان محمد برقعی، مطالبی خوانده بودم:«وقتی می‌دیدم دام‌ها از ناچاری علف‌ها و پیشی‌های لوگ‌ها (خانه موقت بلوچ) را که حتی تازه آن‌ها را هم هیچ وقت نمی‌خورند، فرو می‌دهند، گاه نمی‌توانستم از گریستن خودداری کنم! بارها آن‌ها را دیده بودم که کاغذ، پارچه، مقوا، پلاستیک و هر آنچه دندان‌گیر باشد را فرو می‌دادند».

و به راستی که همین‌طور بود. به جای دیدن گربه‌هایی که سر در سطل زباله داشته باشند، همه جا مملو از بزهای گرسنه‌ای بود که از سطل زباله‌ها بالا می‌رفتند و یا هر چیزی که روی زمین می‌دیدند، می‌خوردند. نان‌های اضافی سفره ما، گوجه، کاغذ، پلاستیک. فرو دادن یک لقمه نان در این فضا، برای ما شکنجه بود و برای حیوانات درک، رقابتی سخت.

فردای آن روز و پس از دیدن هرآنچه که دیدنی بود، ساحل درک را ترک گفتیم و پس از خرید از مغازه داخل روستای درک جهت کمک به گردشگری این منطقه، به مسیر خود برای ادامه سفر ادامه دادیم.

لاک‌پشت‌های غول‌پیکر ساحل درک

یکی از دیدنی‌های جالبی که در ساحل درک پیدا کردیم، بقایای چند لاک‌پشت بزرگ بود که در ساحل رها شده بودند و امیدوارم برای دوستانی که در آینده به این منطقه سفر می‌کنند هم سالم باقی بماند، از دور که به آن‌ها نگاه می‌کنید فکر می‌کنید که زنده هستند چون هنوز بخشی از دست و پاها و سرشان هم دست نخورده باقی مانده است.

تفریحات دریایی ساحل درک

متاسفانه امکانات گردشگری خاصی در این قسمت وجود ندارد، پس انتظار قایق‌سواری، جت‌اسکی و غیره را نداشته باشید. در عوض می‌توانید در کنار ساحل زیبای آن قدم بزنید و از دریای نقره‌فام لذت ببرید.

امکانات ساحل درک

در ساحل درک چابهار می‌توانید از آلاچیق‌هایی که برای گردشگران تدبیر شده استفاده کنید. برای خرید نان و خوراکی هم می‌توانید به روستای درک بروید که در همان نزدیکی است اما اگر خوراکی خاصی مد نظر دارید، حتما از قبل تهیه کنید چرا که مغازه‌ای که در داخل روستاست پاسخگوی همه نیازهای شما نخواهد بود. سرویس بهداشتی مسجد روستای درک هم تمیز و قابل استفاده است.

ساحل درک چابهار کجاست؟

روستا و ساحل درک چابهار در 157 کیلومتری غرب چابهار قرار گرفته است که به راحتی می‌توانید از طریق نقشه‌های آنلاین خود را به آن برسانید. برای رفتن به سیستان و بلوچستان، شما می‌توانید با هواپیما به چابهار بروید و از آنجا خود را به این ساحل سحرانگیز برسانید.

راه دیگر اینکه با قطار یا هواپیما به زاهدان، کرمان و یا بم بروید و از آنجا به صورت زمینی به گواتر سفر کنید. اگر راه دوم را انتخاب کردید، حتما از وجود وسیله نقلیه‌ای که بتواند شما را به شهر مورد نظر برساند اطمینان حاصل کنید. هزینه سفر زمینی به این منطقه قطعا بسیار کمتر از سفر هوایی خواهد بود، اگرچه زمان بسیار زیادی از شما خواهد گرفت.

نکات مهم در سفر به ساحل درک چابهار

مواد خوراکی و دارویی و هر چیز مورد نیازی که ممکن است نتوانید از داخل روستا تهیه کنید، به همراه داشته باشید.

برای همگونی هرچه بیشتر با جامعه محلی، سعی کنید که پوشش متناسبی با فرهنگ این منطقه داشته باشید، گاهی تعارضات فرهنگی می‌توانند لذت سفر را برای شما کم کنند.

اگر علاقه داشتید که به کودکان محلی کمک کنید، حتما جوانب کار را در نظر بگیرید، چرا که گاهی محبت در جهت نادرست می‌تواند به تغییر رفتار کودکان بیانجامد و تا ابد آن‌ها را چشم انتظار هدایای نقدی و غیرنقدی مسافران بنشاند.

در صورت توان، از مغازه‌های داخل روستای درک خرید کنید تا مردم محلی هم سودی برده باشند و علاوه بر اینکه سطح رفاهشان بالاتر می‌رود بتوانند در آینده، خدمات بهتری به گردشگران ارائه کنند. از همه مهم‌تر، جامعه محلی هنگامی که از گردشگری درآمدی داشته باشند، بیشتر در حفظ طبیعت و دیدنی‌های منطقه خود که منبع درآمدزایی است، خواهند کوشید. بنابراین، یک خرید کوچک هم می‌تواند تاثیرات مثبت به سزایی داشته باشد.

در آخر هم روحیه ماجراجویی به همراه داشته باشید و تا جایی که می‌توانید از سفر خود، لذت ببرید!

عکس‌ها: فرانک پرکمی